Een schaatsblog

Deze keer een verhaal over schaatsen. Sinds ik op mijn 12^e kunstschaatsen ontdekte ben ik blijvend met het virus besmet. Hier in Finland zijn er zoveel mogelijkheden, en ben ik dan ook veel met schaatsen bezig. Het leuke aan Finland is dat niet alleen kunstschaatsen heel populair is, maar dat vooral ook synchroonschaatsen (kunstschaatsen in een team) het hier goed doet. Het feit dat het in team-verband is maakt het voor mij zo aantrekkelijk. Met z’n allen werken naar een mooie kur en samen dingen delen vind ik erg leuk. En ik heb hier zo’n leuk team! Het is een volwassenen team met dames van 25-55 (ja echt, tot voor kort hadden we ook iemand van achterin de 70, maar die kon het fysiek niet meer aan, helaas). Wij zijn de Riverettes (en als je dit in het Fins uitspreekt zijn het 4 lettergrepen XD), we heten zo omdat we hier in het rivierengebied zitten, Seinajoki betekent letterlijk ‘stad van de ommuurde river’, dus vandaar. We trainen 3 keer in de week; 2 keer een ijstraining, en 1 keer off-ice. Samen met mijn Finse les, die 2 keer in de week is, heb ik dus een druk programma. Maar goed, mensen die mij een beetje beter kennen weten dat ik het niet anders zou willen :D.

Het team is erg gezellig en ook gemotiveerd. Ze zijn nog niet zo goed, maar sinds ze 3 jaar geleden ‘ from scratch’ begonnen zijn, krijgen ze jaarlijks gemiddeld 10 punten hoger van de jury tijdens de wedstrijden. Om eerlijk te zijn schaats ik wel een stukje beter dan de meeste anderen in het team, maar dat vind ik niet zo erg. Het is leuk om het team zo vooruit te kunnen helpen, ze zijn blij dat ik er ben en ik heb toch genoeg uitdaging: onze coach, Tipe, zorgt daar wel voor. Om degenen die het schaatsen een beetje kennen even jaloers te maken, Tipe heeft zelf jarenlang geschaatst bij Marigold Ice Unity, een van de beste teams ter wereld. We krijgen dus les van een voormalig wereldkampioen. Echt zooo geweldig. Ze geeft leuk les, zowel op het ijs als tijdens de droogtraining, en weet echt zo ontzettend veel van synchroonschaatsen. Dat is wel wat anders dan in Nederland. Kortom, ik heb het prima naar mijn zin hier op het ijs.

De ijsbanen. Schaatsen, en alle wintersporten eigenlijk, zitten de mensen hier in het bloed. Iedereen heeft schaatsen en langlaufski’s, en het is volkomen normaal dat je die tijdens de gymles meeneemt. Je kan het vergelijken met de fiets in Nederland, die heeft ook iedereen. Bij de ijsbaan is dan ook geen schaatsverhuur, iedereen neemt ze toch zelf mee. En omdat het zo populair is, zijn er ook veel mogelijkheden. Zo heeft Seinajoki, wat zelfs voor Finse begrippen een kleine stad is, nu 2 ijshockeybanen, en in de winter 3-4, want dan komt er een 400m baan bij, en nog een ijshockeybaan; eigenlijk vriezen ze het hele atletiekveld onder, en dan heb je gelijk 1,5 ijsbaan erbij. En dat is dan alleen nog bij het ijssportcomplex. Bij het zwembad komt ook een ijsbaan, om nog niet te spreken over de stukken schoolplein die onder water worden gezet.

Vorige week werd er in Helsinki een internationale wedstrijd gereden, de Finlandia Trophy, en 1 van de teams uit Seinajoki mocht deze wedstrijd openen, samen met (Olympisch Brons) Kiira Korppi. Totally awesome! De Riverbulls zijn het enige all-male-synchronized team ter wereld, en zijn ontstaan toen een tiental vaders zich op de tribune zaten te vervelen terwijl ze naar de schaatslessen van dochterlief aan het kijken waren. “Dat kunnen wij ook”, dachten ze, en zo gezegd zo gedaan. Een humoristisch show-programma ontstond, en de mannen vonden het zo leuk dat ze besloten verder te gaan. Heel Seinajoki kent ze, en ook daarbuiten worden ze steeds bekender. Zeker nu ze in de krant / op tv kwamen met deze Finlandia Trophy. Erg leuk om te zien. De schaatsvereniging hier is erg actief en had dus gelijk een fanbus (of een fannibussi, zoals dat hier dan heet :P ) geregeld om naar de Riverbulls de de Finlandia Trophy te gaan kijken. Ik mee natuurlijk; en het was de moeite waard. De ijsbaan in Helsinki is echt enorm; waar in Nederland het dak begint, gaat in Finland de tribune nog metershoog de lucht is. Wat een verschil; hier zat de tribune dan ook vol terwijl je in Nederland als blij mag zijn als er meer dan 100 mensen komen kijken naar een wedstrijd. Dit is trouwens niet alleen voor kunstschaatsen hoor, dat is hier een ‘gewone’ sport, ijshockey daarentegen is nog veel populairder, en daar zijn de ijsbanen natuurlijk ook voor.

Zo, dat was weer even een verhaal van mij. Het is nu herfstvakantie hier, en naar goed Fins gebruik is de ijsbaan dan gratis open voor iedereen...3 keer raden waar ik elke morgen te vinden ben!